Dag 5: Nancy – Plaingfaing

Ons verblijf op het kasteel was helaas vlug voorbij. 
Ons avondmaal gisteren was top.  We hebben samen fettucini met spaghettisaus en kaas gekookt, overgoten met een flesje rode Bergerac. Heerlijk! Goedkoop kasteel hé! Het bleek dan ook een jeugdherberg te zijn, gelegen in een 9 ha groot park. Kostprijs voor kamer en ontbijt : 16,80 euro per persoon. Voor Willy een première  op z'n 61ste. Dat is nog drie jaar vroeger dan Jan. Hier het relaas van de avond en nacht.
 
Terwijl Jan het ritverslag intypte op de PC aan de receptie, leerde Willy enkele jonge gastjes pingpongen. (Zoon Kevin en schoonzoons Sven en Simon zullen wel weten wat dat betekent). Jan was bijna klaar met het verslag, toen hij plots alles kwijt was. Opnieuw beginnen dus: Willy typte deze keer, Jan dicteerde.
Nadat het verslag dosorgestuurd was, zaten we nog wat op de bank voor het kasteel. Plots zagen we licht op onze kamer. Men had ons gezegd dat wij een kamer (één met vijf bedden voor twee) voor ons alleen hadden. We dachten dat het een Rus was, maar na enkele minuten bleek dat het nen Ollander was: een jonkman van 38 uit Nijmegen, die met de trein van de ene jeugdherberg naar de andere reisde.
Voor het slapen gaan, vroeg Jan hem of hij snurkte (ronkte). "Nee, nee, mijn vader wel." Jan gaf Willy de raad om zijn oordopjes klaar te leggen. Hij ronkte niet, maar veel andere geluiden maakte hij wel. Hij lag eerst wat te rammelen met een mentedoos, of waren het zijn marbels? Nu en dan haalde hij wat fluimen naar boven en als hij hoestte weerklonk dat tussen de aluminium kasten. Alsof dat nog niet genoeg was, liet hij nu en dan een wind waardoor de kathedraal van Nancy daverde op haar grondvesten. Als hij naar het toilet ging en terugkwam, sloot hij de deur. Als Willy dan naar het toilet wou, moest hij op zoek naar de sleutel, want die zat niet op het slot. Toen Willy dan naar het toilet was, stond die gast onmiddellijk op om te controleren of Willy de deur niet had gesloten.
Rond 3 uur 's morgens viel hij wat stil, maar om 5.30 uur waren onze giechelende buurmeisjes daar al. Het was nog geen 7 uur en onze vriend was de pijp uit. Hij vroeg nog: "Heb ik geronkt?" Wat een nacht! Once in a lifetime, zou ik zeggen, maar wat een ervaring rijker. Jan straalde van contentement en stond perplex van Willy's aanpassingsvermogen als tjoolder. Jan zei dat hij voor vanavond een adres had in une auberge de jeunesse in Saint-Dié-des-Vosges en Willy moest even nadenken ...

Na een eerlijk ontbijt startten we om 8.30 uur onze rit richting Vogezen.
Eerst moesten we uit Sedan geraken om dan op rustiger en vlakke wegen door de Meurthe et Moselle naar de Vogezen te trekken.
Onderweg vroegen we aan een senior om met Jans smartphone een foto te maken van ons op een antiek treintje. "Ja, het is al van voor de tijd van de rolletjes dat ik nog een foto nam."
We reden verder tot Rambervillers waar Jan inkopen deed in de Match. Iets buiten het dorp aten we ons slaatje van pasta met tonijn op.
Na de middag volgde de eerste col op onze route, de col du haut bois (492 m): 12 km aan 3 à 4%.

In Saint-Dié-des-Vosges, normaalgezien de aankomstplaats van deze rit, zochten we bij het office du tourisme logement voor vanavond.
We vorderden zo goed en het weer bleef uitstekend. Daarom besloten we er nog een stukje aan te breien.
We reden door naar Plaingfaing, waar we logeren in een vakantiedomein aan de voet van de beklimming van de Col du Bonhomme (tot 1000 m).
Omdat we morgen maar 45 km zullen fietsen, profiteren we ervan om hier een wasje te doen.

Ritgegevens
Afstand: 117 km
Gemiddelde: 19,6 km/uur
Hoogtemeters: 645

Zou Willy dan toch met de trein naar huis gaan?

Jan mocht opnieuw inkopen doen, deze keer zonder kar.

Jan geeft fotografieles