Aan alles komt een eind, helaas voor mij. Maar wat een end of story!
Het onderonsje met de vrienden van Pino en Franca gisterenavond, was een schot in de roos. We spraken maar eventjes vier talen door elkaar: Italiaans, Frans, Engels en natuurlijk een beetje Vlaams.
De chef die alles kwam opnemen, sprak niet. Niet aan onze tafel en niet aan de andere tafels. Ik vond dat verdacht en vroeg aan Pino of de man kon spreken. Hij antwoordde: "Probeer maar eens." Iedere keer dat hij aan onze tafel kwam met een gerecht, richtte ik mij tot hem met alle mogelijk vragen. Maar ... geen klank ... Maar bij het afscheid sprak hij twee woorden met mij: "Thank you." Wat keken mijn vrienden verbaasd!!
We kregen allerhande lekkers voorgeschoteld:
baccalà con peperoni cruschi;
baccalà fritto;
cicoria con salsiccia;
patate, peperoni e uova;
paccheri con sugo di baccalà;
pollo alla fisc tacc.
En bij dat alles een lekkere lokale wijn.
Om middernacht, zochten we onze bedstee op.
Deze morgen stond een citytrip op het programma: Matera. Dit dorp ligt in het dal van de rivier Gravina di Matera op 46 km van de Ionische zee en op 100 km van Potenza.
Onderweg veranderde het landschap regelmatig van kleur. We kregen zelfs een maanlandschap te zien.
De stad is vooral bekend vanwege de Sassi, een wijk bestaande uit huizen die uit de bergen zijn gehouwen.
Matera heeft zijn oorsprong in de prehistorie. In de Sassi woonden, tot 1950, 15 000 mensen. Maar daarna werd de wijk door de Italiaanse regering afgekeurd, omwille van onhygiënische toestanden.
In het dorpje, kwam een koppel op een tandem aangereden. Mijn nieuwsgierigheid dwong me hen te interviewen. Ze kwamen uit Canada en reden richting Istanbul, wel gebruik makend van enkele veerboten.
Intussen was de temperatuur al opgelopen tot 30 graden en zochten we een lommerrijk terrasje om te eten. Ja, een pizza, maar een goeie: met mozarella en prosciutto.
Thuisgekomen, was het tijd om even uit te blazen. Daarna sloot ik de box en maakte mijn zakken klaar, om morgenvroeg naar de luchthaven te kunnen vertrekken. Toen alles klaar stond, maakte ik me klaar voor het laatste avondmaal met Franca en Giuseppe.
Zo loopt mijn verhaal op zijn einde, maar voor ik afsluit, wil ik nog iets kwijt. Ik zal het heel kort houden, zodat ik zeker niemand vergeet: aan allen die mij op gelijk welke manier geholpen of gesteund hebben, duizendmaal dank!!
Natuurlijk hoor ik jullie al vragen: "Hoe was het met die Willy?"
Eerlijk gezegd, heel goed. Regelmatig remde hij me af. Zo hielden we af en toe halt in een dorp of stad waar ik normaal zou zijn door gevlamd. Dank u Willy!
cicoria con salsiccia;
patate, peperoni e uova;
paccheri con sugo di baccalà;
pollo alla fisc tacc.
En bij dat alles een lekkere lokale wijn.
Om middernacht, zochten we onze bedstee op.
Deze morgen stond een citytrip op het programma: Matera. Dit dorp ligt in het dal van de rivier Gravina di Matera op 46 km van de Ionische zee en op 100 km van Potenza.
Onderweg veranderde het landschap regelmatig van kleur. We kregen zelfs een maanlandschap te zien.
De stad is vooral bekend vanwege de Sassi, een wijk bestaande uit huizen die uit de bergen zijn gehouwen.
Matera heeft zijn oorsprong in de prehistorie. In de Sassi woonden, tot 1950, 15 000 mensen. Maar daarna werd de wijk door de Italiaanse regering afgekeurd, omwille van onhygiënische toestanden.
In het dorpje, kwam een koppel op een tandem aangereden. Mijn nieuwsgierigheid dwong me hen te interviewen. Ze kwamen uit Canada en reden richting Istanbul, wel gebruik makend van enkele veerboten.
Intussen was de temperatuur al opgelopen tot 30 graden en zochten we een lommerrijk terrasje om te eten. Ja, een pizza, maar een goeie: met mozarella en prosciutto.
Thuisgekomen, was het tijd om even uit te blazen. Daarna sloot ik de box en maakte mijn zakken klaar, om morgenvroeg naar de luchthaven te kunnen vertrekken. Toen alles klaar stond, maakte ik me klaar voor het laatste avondmaal met Franca en Giuseppe.
Zo loopt mijn verhaal op zijn einde, maar voor ik afsluit, wil ik nog iets kwijt. Ik zal het heel kort houden, zodat ik zeker niemand vergeet: aan allen die mij op gelijk welke manier geholpen of gesteund hebben, duizendmaal dank!!
Natuurlijk hoor ik jullie al vragen: "Hoe was het met die Willy?"
Eerlijk gezegd, heel goed. Regelmatig remde hij me af. Zo hielden we af en toe halt in een dorp of stad waar ik normaal zou zijn door gevlamd. Dank u Willy!
Maar hier nog een kleine correctie: ik trouw niet volgend jaar in Verona, maar als ik 85 ben.
Nu nog even op adem komen met mijn gastgezin en dromen van een nieuw ...
Want die spreuk blijf ik indachtig:
Waar blijven jouw dromen? Maak ze waar voor je sterft!!!!
Ciao
Jan
Nu nog even op adem komen met mijn gastgezin en dromen van een nieuw ...
Want die spreuk blijf ik indachtig:
Waar blijven jouw dromen? Maak ze waar voor je sterft!!!!
Ciao
Jan
Mille volte grazia to
Franca et Giuseppe
Arrivederci!!!
 |
| het gezellige onderonsje |
 |
| matera |
 |
| Matera |
 |
| muurtekeningen in de grotten |
 |
| Matera |
 |
| het dal van de rivier Gravina di Matera |
 |
| de grotten met kerkjes binnenin |
 |
| de canyon |
 |
| huizen deels in de rotsen |
 |
| de cactus met eetbare vrucht |
 |
| een kerk in een rots |
 |
| de kerk in de rots |
 |
| de toekomstige fiets voor Willy & Jan |
