Dag 17: Bologna (provincie Bologna) - Monte di Fo (provincie Toscane)

Bongiorni familia y amigi supporterosso

Er is waarschijnlijk iets misgelopen met onze agriturismo. We werden wat argwanend ontvangen, maar kregen toch een heel mooie kamer in een omgebouwde koeienstal. We moesten nog per fiets op zoek naar eten. Jan wilde tagliatelle eten, Willy wilde liever vis.

 Op de kaart stond: tagliatarra voor Jan en filet manzano voor Willy. "Willen jullie daar frieten bij?" , vroeg de ober. Frieten bij tagliatarra, ge zie gie nie goe zeker?! "Moet uw filet biencuito of saignante zijn?" Komt de ober daar niet af met voor ons allebei een steak, zeker?! Hilariteit alom.

Terwijl Willy deze morgen zijn krant las, bekeek Jan welke kant we op moesten en of we geen vier ritten in één dag konden doen. De kriebels beginnen te komen.

Bij het ontwaken schrokken we ons een bult toen we door het raam keken en zagen dat het 'plankier' zo waar nat was. Willy stelde voor om in bed te blijven en wat Spaans te studeren tot het droog werd. Hij had zijn zin nog niet afgemaakt of het was weeral droog en dat bleef het ook de ganse dag. Het was zo'n 20 graden, de hemel was blauw met nu en dan een wolkje. Ideaal weer voor mooie foto's.

Om 7.30 uur stonden we klaar voor het ontbijt, maar er was niemand te zien. Om 8 uur botste Jan op de huisbaas, die ons doorverwees naar een andere heuvel van de agriturismo. Een gecompliceerde situatie, ons gedacht.

Zoals gezegd, moesten we vandaag door de Apenijnnen. Een pittige, korte rit van zo'n 65 km met een goede 1.100 hoogtemeters. Maar wat was het weer genieten! Fietstoerisme op zijn best. Dat wij dat nog mochten meemaken! Gans de dag op en af op zo goed als autoluwe wegen, golvend op en neer,  om de 200 meter een bocht met iedere keer een ander uitzicht. Zaaaaalligggggggg, una etappa de cinque estrellas. 
We reden in het stille, intieme dal van de Zena en namen nu en dan de tijd om een foto. In Barbarolo vonden we net op tijd een bar, waar we een half brood kochten. We begonnen al te vrezen dat we onze strategische voorraad zouden moeten aanspreken, maar niet dus. 
In de verte zagen we een geïsoleerde berg met op de top een kerkje: de mierenberg. Ieder jaar op 8 september - de verjaardag van Jan - komen vliegende mieren het kerkje binnengevlogen en daar gaan ze dan dood. De beestjes, die helpen tegen sommige ziektes, worden daarna verzameld en verdeeld. Jan stelde voor om er volgend jaar terug te keren met mieren van de Wijnberg. 
Rond de middag aten we nabij Loiano. We hielden er een fotosessie, gebruik makend van al onze hulpmiddelen, zijnde een helm, een vuilbak en de zelfontspanner. We sloegen een babbeltje met een koppel Italos op wandel. 
Het zwaardere werk begon na de middag met de respectievelijke klims naar de Paso della Raticosa (968 m ) en de Paso della Futa (902m). We waren Toscane binnengereden.  
Daar bovengekomen, daalden we nog een paar kilometer tot in Monte di Fo, waar we om 15.15 uur toekwamen. Daar vonden we direct een albergo. Maar toen we over WiFi begonnen, stoof de waardin weg. En wij ook.

We besloten een dorp verder te rijden, tot we plots naast de albergo een *** camping vonden waar een heel vriendelijke dame ons vertelde dat zij alles had, wat we nodig hadden: een kleine woonst met twee kamers, WiFi en half pension. We (of Jan, specialist in wording) konden er zelfs wassen. En zo probeerden we ook deze formule eens uit. Zodoende hebben we vandaag weer een primeur: na 398 uur samen alles gedeeld te hebben, zullen we vannacht ongeveer negen uur gescheiden zijn, want we slapen in aparte kamers.

Morgen rijden we door tot Firenze, zo'n 55 km ver. We plannen daar een halve rustdag.

P. S.  Hoe het komt dat wij al zeventien dagen droog bleven (van buiten dan toch), mag Joost weten.
Volgens Jan verdienen wij dat!

Ritgegevens
Aantal km : 64
Gemiddelde : 14,7 km/uur
Hoogtemeters : 1.126

Jammer, rijpe zonnebloemen op een helling. Anders hadden we een gele berg.

Prachtig zicht op de Apennijnen

Willy in volle beklimming in de Apennijnen

Een zicht op de Apennijnen

De Apennijnen

De geïsoleerde berg 'Monte delle Formiche'

Onze picknick in Loiano

Monte delle Formiche vanop de Passo della Raticosa (968m)

Ingang camping: onze slaapplaats

Ons huisje waar we slapen