Dag 12: Glorenza (Alto Adige - Südtirol) – Ora (Adigedal)

Het werd een leuke bedoening gisterenavond. Bij het boeken van de logies, had de waard gezegd: "Wihr haben WiFi". Maar wat bleek? Vrij internet was alleen mogelijk in het centrum van de stad, unter der grünen Baum. En inderdaad, met veel moeite slaagde Jan erin om, na wat registratiewerk, de verbinding te maken. Na die prachtige, zware rit hadden wij natürlich ein halbe Liter verdiend. Willy trok dus naar het gasthof, 50 meter van de WiFiboom, om twee pinten 'Fleutchenbier' te halen.
Daarna probeerden we met de hulp van Roos om Marleen op skype te krijgen, maar tevergeefs. Omdat Marleen bij Roos Jans groenten ging opeten, kreeg Willy haar toch te zien. Hij was blij te zien dat ze er zo goed uit zag.
Daarna was het tijd om te eten: eine Hausplatte, een gemengde schotel met enkele soorten vlees, enkele soorten Gemüse en frieten en rijst. Lekker! We dronken er een Zuidtirools wijntje bij.

We hebben weer een primeur: we sliepen samen in één bed. Willy was niet helemaal op zijn gemak, nadat Jan vertelde dat hij vorig jaar, op reis met de Tinekesvrienden, 's morgens wakker werd, hand in hand met zijn kamergenoot Marc. Maar oef, de nacht verliep rustig.
 
De chaos in Jans bagage was weeral compleet toen hij z'n fietsmateriaal zocht. Hij was bijna de wanhoop nabij. Willy leert hem het spreekwoord: "Orde en netheid zijn de spiegel van je karakter," waaruit Jan beslist dat hij een slecht karakter heeft. 

Jan bracht onze zatte fietsen naar boven, want die hadden in de wijnkelder geslapen.
Om 8.30 uur vertrokken we onder een grijze hemel. Maar het was warm en naarmate de dag vorderde, werd het nog warmer (tot 28 graden). Daardoor kon de helikopter niet opstijgen om postkaartfoto's te maken door het lage wolkendek.
We reden vandaag bijna 110 km op fietspaden. Ongelooflijk! Van bij de start in Glorenza ging het alsmaar bergaf aan 1 %, 60 km ver tot in Merano. 
We reden de ganse dag door appelgaarden. Wij werden zowaar nat, niet van de regen, maar door het benevelen van de appelbomen. Het Vinschgau is het droogste dal in de Oostalpen. Lang geleden al, begonnen boeren hier met de aanleg van 'Waale': kilometers irrigatiekanalen en goten, die het water uit de bergen aanvoeren. Dit systeem bereikte zijn hoogtepunt tussen de 12de en de 14de eeuw. Nu zijn er nog vijftig in gebruik.
We reden ook een stuk onverhard door het Nationaal Park van de Stelvio. Die kregen we echter niet te zien vanwege het wolkendek. 
Rond de middag waren we in Merano. We brachten een blitzbezoek aan deze mooie stad. In het park verorberden we onze mini-baguette met hertenvlees.
Na de middag werd het landschap iets minder, maar ook helemaal vlak. De wind stak zowaar op, waarop we het werk verdeelden: Jan deed de lange aflossingsbeurten, Willy de korte. 
Nabij Bolzano dronken we nog een koele cola, alvorens de laatste 20 km naar Ora (Auer) - nog altijd wat Duitstalig - aan te vatten.
Zo reden we vandaag ineens twee ritten. Dat is opnieuw een dagje uitgespaard voor Willy.

Om 16 uur zijn we in een hotel beland. Rustig ontspannen na eerst een grosse Bief und eine kleine Waste. 
Jan kan zich hier ook helemaal ontspannen, want internet was bij de hand. Hij trok ook het stadje in voor wat foto's.


P. S. Vergeet zeker niet naar de foto's te kijken van onze rit van gisteren, adembenemend mooi. 

Ritgegevens
Aantal km : 108 6
Gemiddelde : 21,7 km/uur
Hoogtemeters : 99 (maar heel veel daalmeters, namelijk 845)

Ja, Jan begint zelfs de was te doen

Kasteel van Bolzano

Het dorpje Auer, onze slaapstop

Auer

Zonnewijzer in Auer

Een oude gevel in Auer

Auer

Auer

Hallo Willy, 't is die trein niet!

Een mooie verzameling van eine Bauer

De Adige in het nationaal park van de Stelvio

Wie kent die appelsoort?

Willy is bezig aan zijn doctoraat 'tsjoler'

Onze koffiepauze

Kasteel in de Vinschgau

De Adige stort zich naar beneden in Merano

De oude ingangspoort van Merano

De prachtige kerk van Merano