Dag 30

Een typisch lokale maaltijd, maakte gisteren de verwelkoming compleet: verse vijgen, gewikkeld in prosciutto als voorgerecht en handgemaakte pasta met witte bonen als voorgerecht. Daarna was er nog een lekker dessert: een bord met tomaten, boontjes en meloen, overgoten met een lekker olijfoliesausje. We rondden af met een vrucht van de cactusplant. Daarbij hoorde een lokale rode wijn.

Vandaag had de Pino een extra dagje verlof genomen om mij te verwennen.
Het ontbijt was typisch voor deze streek: geen 'pane', maar wel koekjes of yoghurt met verschillende soorten noten.
Na het ontbijt, namen we plaats achter de pc, om online een vlucht te boeken. Omdat Pino geen printer heeft, stelde hij voor alles door te sturen naar zijn e-mailadres. Dan kon hij het op zijn 'office' (hij werkt op het gemeentehuis) laten afprinten. Toen moest ik aan Willy denken en er begon een belletje te rinkelen. Wij dus samen op weg naar het gemeentehuis. Zijn collega's keken ernaar uit om me te ontmoeten. Pino sprak al twee maand over zijn Belgische vriend, die met de fiets naar hem toe zou rijden. Toen we aankwamen, lag het werk onmiddellijk stil en er werd een koffiepauze ingelast. Sommige collega's hadden ons gevolgd via de blog en een dame wees me op m'n baardgroei.
Wat ik daarna kreeg voorgeschoteld, was om de vingers bij af te likken: Pino reed met mij naar de Piccole Dolomite Lucane, waar hij af en toe gaat mountainbiken. Het werd een pijniging voor m'n ogen. Wat een streek! "I'll come back with my bike," heb ik hem verschillende keren gezegd. Er wordt daar niet alleen gebiket, je kan er ook van de ene rots naar de andere vliegen. Giuseppe heeft er al drie maal voor gestaan, maar heeft er zich toch niet aan gewaagd. Vandaag was alles gesloten, zodat ik de kans niet kreeg hem te overtuigen met mij mee te vliegen. Weer een reden om nog eens terug te komen ...  
Op één van de foto's, kunnen jullie een 'forno per il pane' met een ton erbij. Waarvoor dient die ton?????
Na enkele fikse en steile wandelingen door de steegjes van die bergdorpen, begon Pino eindelijk - het was al 13.30 uur - over eten. Ja, 't is niet moeilijk om te raden wat we hebben gegeten. Juist! Met een biertje erbij.
Daarna ging het terug huiswaarts. Daar deden we een dutje, want vanavond heeft mijn gastgezin een bevriend koppel uitgenodigd voor een diner.
Wat ik dan zal doen als tegenprestatie voor de gastvrijheid, weet ik niet. Ik stelde voor om vanavond in de stad te trakteren op restaurant, maar dat was fout. Pino antwoordde: "Neen, want jij bent onze gast."
Deze namiddag hebben we samen m'n fiets gedemonteerd en in de doos gestopt. Dat is een pak van m'n hart.

Wat mij morgen te wachten staat, weet ik niet. Misschien morgen meer nieuws daarover ...

Piccoli Dolomite Lucane

Bijschrift toevoegen

Castelmezzano

Castelmezzano

Castelmezzano

The two friends

Na 2600 km gevonden

Pietrapertosa

Pietrapertosa

Pietrapertosa