Dag 25: de scheiding: Jan zuidwaarts - Willy noordwaarts

Willy's verslag van dag 25: Rome - Wevelgem

Vandaag scheidden onze wegen.
Jan vertrok voor nog zo'n 400 km zuidwaarts op bezoek bij zijn pelgrimsvriend Giuseppe in Potenza.
Ikzelf wilde zo vlug mogelijk naar huis, naar vrouw en kinders, en had gisteren een vlucht naar Charleroi geboekt voor vanavond. Eerst moest ik nog mijn fiets afleveren op een camping  aan Lago Trevignano,  50 km buiten Rome. Daarna ging het met de taxi richting luchthaven.

Het was stil bij het ontbijt. Wij waren allebei bezig met het afscheid en het vervolg van ons verhaal. Welke kant moesten wij uit? Jan richting zuiden, ik naar het noordoosten. We namen afscheid en vertrokken. Voor mij was dit de saaiste rit van de hele tocht: eerst 20 km om uit Rome te geraken; dan nog eens 15 km op een vierbaansweg. Dit was niks voor mij: alleen, saai en onzeker.

Om 11.15 uur was ik op de camping, waar ik m'n fiets afleverde. Ik nam een douche op de camping (een laatste primeur, tijdens deze reis) en pakte mijn bagage in: maximum 15 kg bagage, maximum 10 kg handbagage. In een restaurant met zicht op het meer, at ik, onder een stralende zon, een risotto met zeevruchten.

Om 14.30 uur kwam de taxi mij halen en in drie kwartier was ik op de luchthaven. Daar stapte ik direct naar de infostand voor zijn boarding pass, die ik gisteren niet kon printen.
De vlucht was op tijd en 't vrouwke stond mij in Charleroi met open armen op te wachten, vergezeld van zus en schoonbroer.

Ritgegevens van mijn laatste rit
Aantal km : 52,4
Gemiddelde : 19,9 km/uur
Hoogtemeters : 464

Hierna wil ik wat mensen bedanken :

- eerst en vooral vrouw Marleen, die hem de toelating gaf dit avontuur aan te vatten - één  van de mooiste cadeau's ooit;
- de kids en kleinkids die pa en opa aanmoedigden om door te zetten. Hen af en toe zien en horen via skype deed deugd;
- familie, vrienden en buren die mijn vrouw goed opgevangen - en gedeeltelijk onderhouden - hebben;
- Ruben en Griet voor het dagelijks  bijhouden van de blog (en het verbeteren van schrijffouten). Een nooit gedane job, want Jan plant de komende zeventien jaar nog allerhande reizen. Hij hoopt op een jaar van 730 dagen;
- de talrijke supporters met hun leuke reacties op de blog;
- en last but zeker not least: mijn reisgezel Jan, een GELATI ( crème) van een gast om mee op te trekken. Wij hebben alles samen gedeeld:

•  Jan trok het vaakst kop, ik zat meestal in zijn wiel;
• Jan trok kop tegen wind, ik met wind;
• we deden elk om beurt boodschappen, terwijl de andere bij de fietsen bleef;
• ik reserveerde de hotels, Jan bleef bij de fietsen;
• ik betaalde de hotels, Jan zetten intussen - soms - mijn fiets buiten;
• voor elke een broodje, een banaan, een blik tonijn, wat tomaten en fruit;
• ik dronk het meest overdag, Jan 's avonds;
• "Rijden we nog wat verder, of stoppen we?";
• we hebben vaak serieus gebabbeld, maar we hebben ook gezeverd;
• enz. ...

Eén ding hebben we nog niet gedeeld: de hotelrekeningen. Maar hopelijk komt dat nog bij een glaasje chianti, een struikje grondwitloof, een klaaskoek en wat noten.

Voor mij was dit veruit de mooiste fietstocht die ik ooit maakte, maar - ik herhaal - geef ons vijf dagen reken en we krijgen misschien een heel ander verhaal.

Ik heb geprobeerd om van Jan een rustiger en properder - hij heeft zeker vier keer de was gedaan - te maken. Ik denk dat ik gedeeltelijk geslaagd ben, maar ... nu hij nog enkele dagen alleen 'op tjool' gaat, zal er niet veel meer van overblijven, vrees ik.

Zo, dit was mijn laatste bijdrage als co-redacteur, vanaf morgen word ik (kern)reactor.

Jan, het ga je verder goed! Doe ze de groeten in Potenza. Dank voor alles.  

Jans verslag van dag 25: Rome - Latina 

Deze morgen waren we allebei om zes uur wakker. Allebei hadden we daarvoor onze redenen.
Willy maakte zich zorgen, omdat hij zijn boarding pass niet had kunnen afdrukken. Hij vroeg zich bovendien af wat er met zijn fiets moest gebeuren, mocht de koerierdienst afgeschaft zijn.
Ikzelf dacht na over het vervolg van m'n reis.

Samen bekeken we nog eens mijn route. We namen een foto en weg waren we, onmiddellijk opgeslorpt door het drukke verkeer.

Vanaf nu zullen jullie in deze blog niet meer lezen over 'Willy' of 'Jan', maar over 'ik' (Jan dus).

Willy begon van alles uit te delen. Was dat om minder gewicht mee te hebben? Of was het om Jan te helpen? Geen twijfel mogelijk: het was het laatste.
Gepakt en geladen, trokken we naar het bar voor het ontbijt. En - eigenaardig - dit was net de plaats waar onze wegen zich scheidden.

Tot mijn grote verbazing, fietste ik op het parcours van de hip hop bus. Dus, Willy, de volgende keer bezoeken we de stad met de trip trap fiets.
Langs die drukke weg, lag het vliegveld waar Willy 's avonds moest opstijgen. Er was echter geen enkel toestel van Ryanair te bespeuren. Ik zag er wel één van DHL ... Desnoods moeten ze Willy maar in een doos steken.

Volgens de uitgestippelde route, reed ik naar zee. Maar ik had geen rekening gehouden met enkele heuveltjes, met stukken van 20 %.

Na 12 km, of één uur en een kwartier fietsen,  verliet ik Rome. Maar dan begon er een andere episode, want ik kreeg een echte heirbaan onder de wielen geschoven. Elf km rechte weg, met één flauwe bocht. Dat was het.
Na die ellende kwam ik op een grote weg met gescheiden stroken terecht. Ik vreesde even dat het een autosnelweg was, maar na enkele minuten zag ik drie wielertoeristen voor me. Oef!

Rond de middag nam ik een pauze. Met een mooi zicht op een meer en Rome, at ik mijn middagmaal.
De teller stond nog maar op 37 km, maar wel al op 549 hoogtemeters. Dat kan tellen!

Na de middag ging het hoofdzakelijk bergaf. Het begon waarachtig te regenen! Dat moest er nog bijkomen! Gelukkig bleef het bij een spatje.

Onderweg zag ik eerst druiven en olijfbomen, maar plots doken er een kiwiplantages op. Op weg naar zee, doorkruiste ik een gebied met bossen en hier en daar zag ik dames op een stoel zitten. Toen er een auto stapte, nam zo'n dame een zakje en ze trok met de man het bos in. Zouden dat bosgidsen zijn, die op zoek gaan naar paddenstoelen?

In het begin vond ik het reuzefijn in dit verkeer te fietsen. Ik volgde het voorbeeld van de scooters: aan de lichten vooraan gaan staan. Daarvoor moest je gemoedelijk tussen de auto's laveren.
Maar het bleef niet duren ... Toen we de tunnels inreden, werd het een beetje hectischer, o.a. toen er een splitsing was. Ik bleef maar op de rechterstrook fietsen en toen ik het einde van de tunnel zag, was ik helemaal verkeer. Geen nood, ik heb dan maar m'n gps ingesteld.

De kilometerteller naderde vlug de 100 km, dus besloot ik een slaapplaats te zoeken aan zee.

Ritgegevens
99 km
789 hoogtemeters

Afscheid

Jan verlaat de oude stad Rome

De heirbaan op de Appia Antica

Mausoleo di Cecilia Metellia op via Appia Antica

Het Lagio di Albano met op de achtergrond Rome

fiets demonteren voor transport naar België

Willy's eindpunt - Lago de Trevignano

Willy's fiets afgezet op camping. 50 km van Rome